We moeten Mercosur én het Amazonewoud redden

In tijden van geopolitieke onzekerheid en groeiend protectionisme is vrije op regels gebaseerde handel meer dan ooit nodig. Die vermijdt handelsconflicten en is een hefboom voor welvaart, stabiliteit en vrede. Als wouldbe globale speler heeft de Europese Unie grote uitdagingen voor de boeg. Ze verliest meer en meer aandeel in het mondiale bbp . Zeker na de Brexit en de coronapandemie mogen we ons niet laten leiden door ideologische vooringenomenheid. Wallonië kondigt une opposition totale aan, maar het Mercosur-akkoord biedt enorm veel voordelen. Wel zijn er bijkomende afspraken nodig om het Amazonewoud te beschermen.

Met Mercosur nemen onze bedrijven een voorsprong op Amerikaanse en Aziatische bedrijven op een tot dusver redelijk gesloten markt van 260 miljoen consumenten. Daar gelden hoge importtarieven, ingewikkelde administratieve procedures en allerhande afwijkende technische standaarden. Het akkoord zal Europese bedrijven tot 4 miljard euro douaneheffingen minder doen betalen. Het grootste potentieel voor de groei van onze kmo's ligt buiten de EU. Exportnatie Vlaanderen kan alleen maar wel varen bij nieuwe handelsakkoorden. We hebben ondernemers met lef, sterke havens, goed geschoolde arbeidskrachten en dankzij innovatie kunnen we wereldwijd de competitie aangaan. Het akkoord liberaliseert ook diensten en verleent toegang tot de Mercosur-markt voor overheidsopdrachten. Dat alles schept grote opportuniteiten voor onze exportgerichte kmo's, de voedings industrie, de hoogtechnologische bedrijven, de baggeraars en aannemers.

Jaarlijks voert de EU 200.000 ton rundvlees van Mercosur in. Met het akkoord zal de helft (99.000 ton) tegen een verlaagd tarief van 7,5 procent kunnen worden ingevoerd. Dat is amper 1,2 procent van onze totale jaarlijkse rundvleesconsumptie. Brazilië alleen al produceert elk jaar 11 miljoen rundvlees. Het is maar de vraag of het voor Mercosur-producenten de moeite loont om zich te conformeren aan onze hoge standaarden voor antibiotica en hormonen. Voor Canada blijkt dat onder het Ceta-akkoord in alle geval niet zo te zijn. Het landvoert slechts een fractie van het toegestane quotum in, wat neerkomt op 0,04 procent van de totale Europese rundvleesconsumptie.

Het Mercosur-quotum voor suiker is ook beperkt tot 1 procent van de consumptie in de EU. Voor pluimvee gaat het over 1,2 procent van ons verbruik. Al bij al zijn dat heel kleine hoeveelheden. Omgekeerd zal onze agrivoedingssector er voordeel uit halen als de hoge invoerheffingen weggewerkt worden.

Om marktverstoringen te vermijden komt er bovendien een Europees steunpakket van 1 miljard euro exclusief voor de landbouwsector. Daarnaast is er een voortdurende monitoring en kan elke lidstaat die vindt dat de markt verstoord wordt, aan de alarmbel trekken. De Commissie begint dan een onderzoek en kan indien nodig maatregelen treffen. Zowel voor handel, duurzaamheid als voor de landbouw is er een positieve impactbeoordeling van de Europese Commissie.

Het akkoord bevat al afspraken rond duurzaamheid, maar die volstaan niet voor mij. Opnieuw over het akkoord onderhandelen is echter geen optie. Jair Bolsonaro, de Braziliaanse president, zal dan onmiddellijk het klimaatakkoord van Parijs verlaten. Bovendien verlies je wereldwijd geloofwaardigheid door na 20 jaar onderhandelen te zeggen dat het maar om te lachen was. Wij steunen de onderhandelingen onder het Portugese voorzitterschap over een aanvullend protocol met afdwingbare afspraken, onder andere om de ontbossing van het Amazonegebied tegen te gaan.

Persoonlijk vind ik dat wij moeten meebetalen om het Amazonewoud, dat groter is dan de hele EU, te beschermen. Wij hebben onze Europese oerbossen stelselmatig gerooid om plaats te maken voor landbouw, industrie en wonen. Het is onze morele plicht om deze groene long van de wereld mee in stand te houden. De pluspunten van het akkoord wegen zwaar door: stabiele vrijhandel en geostrategische voordelen, een impuls voor onze welvaart en jobs, winst op het vlak van duurzaamheid. De EU moet meer dan ooit wereldwijd de leiding nemen in vrijhandel en - het liefst samen met de VS - de standaarden en normen bepalen.